• De kinderen kenden de kleuren goed. Het was dus ideaal om rond deze bouwsteen te werken.

• De vormen waren nog niet gekend, dit was dus een goede oefening.

• Het tekenen op muziek lukte nog niet goed. Het was nog moeilijk om rekening te houden met 2 elementen: het ritme én de lijnen of vormen.

• Het laten van witruimte ging eerst nog moeilijk. Dit was iets wat niet gewoon was, maar wel typerend aan Piet Mondriaan.

​

​

​

• Het was moeilijk om kenmerken uit een werk te halen.

• Zelfs met een stapsgewijze opbouw en een voorbeeld bleef het enorm moeilijk om de kleuren niet te matchen met de realiteit.

• Ook in de afronding was het moeilijk om de kenmerken te benoemen aangezien dit in een andere taal moest gebeuren.

​

​

​

​

• De kinderen vonden het heel raar dat ze samen moesten werken aan een tekening. Wanneer ze moesten wisselen probeerden ze dit stiekem niet te doen.

• Daardoor zag je ook dat het resultaat voor hen belangrijker was dan het proces, namelijk het samenwerken.

• De kinderen vonden het nog heel moeilijk om zelf te kiezen wat ze tekenden. Ze waren in het begin aan het wachten tot ik iets op het bord ging tekenen. Daarna keken ze bij elkaar en duurde het een hele tijd vooraleer ze aan de opdracht begonnen.

​

​

​

• Je merkte heel erg in deze les dat de kinderen het gewoon waren om dingen na te doen. Het ging namelijk heel vlot om ritmes te leren maken. Het ritme volgen tijdens het zingen ging ook goed.

• Het gevaar zat er wel nog in dat ze versnelden in het ritme.

• Zodra ze zelf een ritme moesten maken, lukte dit niet meer. Ze probeerden het ritme op bord over te nemen of liepen vast. Ze hadden heel wat begeleiding nodig in het creatief ontwerpen. Ook al was dit maar vier tellen kiezen. 

​

​

​

• De kinderen hadden het in deze les opnieuw moeilijk om af te stappen van datgene dat wij aan bord toonden. Doordat dit wel herhaald werd, ging dit na een tijdje toch wat beter.

• Een patroon in lijnen én in kleuren was voor hen niet altijd even gemakkelijk. Het duurde even voor dit lukte.

• Vooraleer we aan de eindopdracht begonnen, lukte het wel. Eens ze begonnen waren, vergaten ze door de extra moeilijkheid al snel het concept toe te passen. Met wat begeleiding kwam iedereen er uiteindelijk wel.

​

​

​

• Als er in groep gedanst werd, dan ging alles steeds heel vlot. Vanaf het moment dat er één persoon aan de zijlijn mee keek, lukte dat niet meer. Er heerste enorm veel schaamte.

• Ondanks dat er aandacht was voor de veilige omgeving én de nadruk hierop werd gevestigd, voelde niet iedereen zich comfortabel. Het leek me dan ook, achteraf gezien, te snel om hen een eigen dansstukje te laten maken. 

• Daarnaast werd er ook met elkaar gelachen. Wanneer ik er streng tegenop trad, verbeterde dit een beetje, maar ging dit niet helemaal weg.

​

​

​

• Deze les was naar het einde van de stage in Thailand toe en dat kon je enorm merken. De kinderen begonnen spontaan creatieve elementen toe te voegen. Dit was misschien ook omdat het een heel herkenbaar thema is, een niet te complexe opdracht én gebaseerd op hun fantasie.

• Het ging ook al een stuk beter om de stapjes op te volgen. In plaats van enkel overtekenen, konden ze nu ook zelf beslissen hoe ze iets onder begeleiding gingen tekenen.

• Ook tijdens het bouwen waren de kinderen enorm enthousiast en creatief. Ze probeerden allerlei technieken uit en bleven proberen tot ze een geslaagde techniek vonden.

​

​

​

• De kinderen zingen liederen in de klas, maar dit waren altijd liederen in hun eigen taal. In het Engels zingen was een grote uitdaging.

• De Engelse woorden die voorkomen in het lied ‘Old McDonald’, waren niet gekend dus dit moesten we nog aanleren.

• Bij het aanleren van de woorden werd het al snel duidelijk dat de uitspraak van het Engels zeer moeilijk is. De kinderen zingen wel zeer graag, wat er voor zorgde dat de ‘zin’ er wel was, maar het proces om te geraken naar het eindresultaat, wat moeizaam verliep.

​

​

​

• De kinderen hadden hiervoor nog nooit drama gehad. Deze les was achteraf bekeken veel te moeilijk voor hen.

• Hun niveau van Engels is niet goed waardoor ze de opdracht vaak niet goed begrepen. Na veel uitleg konden de kinderen zeer goed met hun mimiek de basisgevoelens uiten zoals ‘ boos, blij, bang, verbaasd, verdrietig’.

• Het nadoen van een schilderij waarbij ze zowel hun mimiek als lichaam moesten gebruiken was zeer moeilijk. Er zijn hierbij nog veel groeikansen mogelijk.

​

​

​

• De kinderen kunnen de bewegingen goed nabootsen.

• Doordat iedereen wat ‘gekke bewegingen’ moest doen bleef de schaamte snel achterwege en smeten ze zich volledig.

• Het dansen op de muziek verliep goed, ze hadden een goed gevoel voor ritme.

• Hun enthousiasme was enorm. Toch hadden ze het moeilijk om te luisteren naar wat er van hen gevraagd werd. Als ik dit gedrag zou interpreteren, zou ik denken dat dit komt door de taalbarrière die zo groot was. Ze wisten vaak niet wat ik van hen verwachtte en dit zorgde voor frustraties en resulteerde in ongewenst gedrag zoals: niet zwijgen wanneer het moet, een opdracht die je begrijpt niet goed uitvoeren, tegenspreken, lachen met elkaar, elkaar duwen…

​

​

​

• Het bleek moeilijk om individueel een dier te tekenen. Wat je bij zulke tekenopdrachten vaak ziet, is dat de leerlingen hetzelfde tekenen als hun vrienden, maar ook de voorbeelden die wij hen gaven. Hen uitdagen om vanuit hun eigen creativiteit te werken was dan ook heel moeilijk.

• De stapsgewijze aanpak van deze les was voor sommige nog steeds moeilijk om mee te volgen. Kinderen duren weinig tot geen vragen te stellen als ze iets niet begrijpen.

• De creativiteit die bij de eerste stap weinig aan bod kwam, haalden de meeste leerlingen naar boven bij het tekenen van een zelf uitgevonden dier die de lichaamsdelen had van drie verschillende dieren. Ik zag veel kinderen glimlachen en druk bezig. Ze bloeiden open.

​

​

​

• De kinderen waren zeer enthousiast, maar dit uitte zich niet altijd in de positieve zin. Ze luisterden niet altijd en praatten veel. Ze zijn deze soort lessen ook niet gewoon, dus zagen zij dit meer als een plezier-uurtje.

• Ze deden de bewegingen van verschillende dieren zeer goed na. Ze oefenden de benamingen van de Engelse woorden voor de dieren goed in en konden deze nadien ook goed vanbuiten.

​

​

​

• Bij deze les was er enorm veel schaamte. Het was zeer moeilijk om de leerlingen mee te krijgen bij deze les. Ze staarden naar de grond en oogcontact maken was zeker uit den boze.

• Daarnaast werd er ook gelachen met elkaar. We bleven hen aanmoedigen om mee te werken en even een stapje te zetten buiten hun comfortzone, maar tevergeefs. De leerlingen zijn dit absoluut niet gewoon en schamen zich dan ook erg wanneer dit van hen verwacht wordt.

​

​