Leerlingen met een rugzak

Morgen ben ik al een weekje weg en de avonturen blijven komen. Ik ben nog steeds zo hard onder de indruk van de nieuwe omgeving en ik leer elke dag bij! Ik hoop dat ik je vandaag opnieuw kan boeien, want morgen zal ik niet kunnen bloggen. We nemen namelijk afscheid van 3 Nederlandse vrienden met een feestje én zullen mister Kig en 2 andere Nederlandse vrienden na dit feest 5 dagen moeten missen hier, maar ze verlaten ons niet zonder nog een brommerlesje!

Behavior in grade 2

Vandaag moest ik het vak 'behavior' geven in grade 2. Het vak gaat over de waarden en normen die zij belangrijk vinden. Dit is voor mij natuurlijk heel moeilijk om te geven aangezien onze waarden en normen anders liggen.

Ik heb de leerlingen verteld over een goede samaritaan die mensen gelukkig probeert te maken. De kinderen moesten als opdracht tekenen wat je kan doen om mensen gelukkig te maken of wat hen gelukkig maakt. Een moeilijk opdracht, want dit was de eerste keer dat ze vrij mochten tekenen en niet moesten natekenen van bord!

Verhalen

Nu jullie denken misschien 'Wat heeft de les in behavior met leerlingen met een rugzak te maken?' Wel enerzijds hebben al deze dingen met hun rugzak te maken. De eerste keer vrij tekenen is een deel ervan, maar dit is niet alles.

ELKE leerling op deze school heeft een enorme rugzak. Ik heb vandaag gepraat met een jongen uit grade 12, de oudste klas, ondertussen 24 jaar oud. Hij is enorm leergierig en kan daardoor al een aardig mondje Engels.

Vanmiddag zijn we aan de praat geraakt en vroeg hij mij naar mijn ouders. Daarna begon hij te vertellen over zijn familie. Zijn ouders leven allebei nog, maar wonen in Myanmar. Hij is helemaal alleen naar Thailand gevlucht toen hij nog heel jong was. Zijn ouders hadden hem bij geboorte niet geregistreerd, dus hij kan nergens anders naartoe en moet in Mae Sot blijven. Jullie moeten weten dat hij nog heel graag naar huis wil gaan, maar dan krijgt hij opnieuw te maken met heel wat huiselijk geweld.

Maar dat niet alleen hij woont nu in 'the dormitory' van de school waar de kinderen op houten planken slapen. Veel meer weet ik er nog niet over, maar normaal gaan we dit weekend of volgende week de kinderen bezoeken na schooltijd en kijken wat we daar voor hen kunnen doen.

Dit verhaal heeft mij enorm geraakt, maar het is er maar 1 van. Sommige kinderen hebben hun ouders zien sterven, worden nog elke dag mishandeld thuis... Dus het is nu mijn hoofddoel geworden om de kinderen alle liefde te geven die ik in mij heb, want ik zal, samen met Eva en de andere vrijwilligers, de enige zijn die ze liefde geeft.