Vandaag ben ik vertrokken naar Chaing Mai, ik heb nu 2 weken de tijd om te reizen om dan in Cambodja te beginnen les geven. Voor ik naar Chaing Mai ben vertrokken, moest ik natuurlijk afscheid nemen van iedereen.
Ceremonie
Vrijdag hadden de kinderen van grade 1 een hele ceremonie voorbereid. De kinderen brachten ons naar het midden van een cirkel en spraken dank uit in 4 verschillende talen: Thai, Engels, Birmees en Karen. Daarna hadden de leerkrachten een prachtig geschenk voor ons, een typisch Karen rok. Op de foto's kan je duidelijk zien hoe blij en dankbaar we zijn met dit geschenk! Daarna gaven we alle kinderen een dikke knuffel, gingen we terug naar school en zijn we gebleven tot we van het laatste kindje afscheid hebben kunnen nemen. Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen hoe moeilijk ik het hiermee had.
Gerda en Martien
Zoals misschien al vermeld is in de vorige blogs, hebben Eva en ik hier echt een thuis gevonden. Gerda en Martien zijn een beetje onze Thaise grootouders. Toen ik ziek was, hebben ze voor mij gezorgd, elke avond aten we samen... Zij wouden ons zondag meenemen naar alle plekjes die zij het mooist vonden in Mae Sot. Deze dag stond helemaal in het teken van afscheid nemen en een laatste prachtige dag samen te voorzien. (Ook al was het nog geen echt afscheid!)
Ze namen ons mee met de brommers richting een soort schuur. Dit was zo een prachtige taverne, met zo een mooi uitzicht! Al de gerechtjes die ze maken, zijn afgewerkt met een bloemetje, kortom prachtig!
Daarna zijn we richting een waterval, Pa Wai, vertrokken. Het is een kleine, niet toeristische waterval, waar je meestal alleen kan rondlopen. Je zal hoogstens een 10-tal mensen tegenkomen terwijl je van de waterval geniet. Wij hebben besloten om voor de hele belevenis te gaan. Zo ben ik onder de waterval gaan staan en hebben we een hele tocht rond de waterval afgelegd in de jungle.
Daarna namen ze ons mee naar een rescue camp voor aapjes. Het was ongelooflijk! De aapjes werden zo goed verzorgd en hadden zo veel ruimte om te spelen doordat alle kooien verbonden waren. Als je rondliep, kon je heel wat aapjes zonder armen vinden. Zij hebben hier dus echt de perfecte thuis gevonden! In het rescue camp was ook een grote bruine beer!
Om af te ronden namen ze ons mee naar een toeristische waterval. We hebben daar gegeten met uitzicht op dit prachtig natuurverschijnsel, maar in vergelijking met de eerste was deze natuurlijk minder indrukwekkend, omdat er zo veel mensen waren. Ik heb er zelfs geen foto van genoten. Wat natuurlijk niet wilt zeggen dat ik niet heb genoten van het eten bij zo een uitzicht!
Afscheid op de school
Eva en ik hebben al afscheid moeten nemen van de kinderen, maar deze week konden we maandag en dinsdag nog een teacher training geven. Onze bachelorproef gaat over creativiteit in kunst-, dans- en muzieklessen. We hebben namelijk gemerkt dat de kinderen enkel moeten nadoen. Het was fantastisch om de leerkrachten zo enthousiast te zien en hen ook creatief aan het werk te zien gaan. Je kan hieronder genieten van de sfeerbeelden! Na de teacher training hebben we een hele ceremonie gekregen met een dankwoord, maar ook met het uitreiken van ons certificaat. We kregen daarnaast nog een prachtig geschenk, een Karen tas!
Na dat mooie geschenk konden wij de school ook heel wat moois geven! Dit heeft echt mijn dag compleet gemaakt. Hoe moeilijk het afscheid ook is, Eva en ik hebben nu echt iets kunnen betekenen voor de school.
Afscheid Wattana
Kig, de eigenaar van Wattana, de plaats waar ik nu een maand heb gewoond, had mijn laatste avond een Thaise kookles gepland. Heb ik daar even grenzen in verlegd! Hierna hebben we samen lekker gegeten en had Kig nog een lekkere taart gebakken! Opnieuw een fantastische avond met mijn Wattana familie! Om Kig te bedanken voor alle goede zorgen hadden we nog een cadeau! Nu kan hij gemakkelijker Westers koken! French fries with love!
'S ochtends moest ik dan écht afscheid nemen. Kig had nog een kaart geschreven. Mijn wangen zijn niet droog gebleven... Gerda en Martien zijn met me mee gegaan tot aan de bus en hebben mij uitgezwaaid, opnieuw met enorm veel tranen. Ik heb zo een goede tijd met hen gehad en ik ga hen zo missen! Ook al kan ik hen veel sneller bezoeken aangezien ze in Maastricht wonen. Als ik er nu aan denk, kan ik terug beginnen wenen, dus ik ga het kort houden. Wattana familie, ik ga jullie zo hard missen!
Gepakt en gezakt ben ik nu na 7 uur aangekomen in Chaing Mai om eerst 2 mooie weken te reizen en dan verder te gaan naar mijn nieuwe bestemming Cambodja! De reisfoto's en ervaringen zullen snel volgen!
Comments