Vandaag zijn we met een brommer afgezet aan onze stageschool door mister Kig. Op de brommer vroeg hij me of ik nerveus was én of dat ik nerveus was! Het kon evengoed zijn dat we in een klas werden gezet en onmiddellijk les konden beginnen geven. Dat was gelukkig niet het geval.
Door een van de medewerkers op de school kregen we een rondleiding doorheen de school. We zijn bij elke klas geweest, maar niet binnen, want elke keer je een klaslokaal binnenstapt, moet je jouw schoenen uitdoen.
Zodra we ons hoofd binnen staken in een van de klassen, begonnen de kindjes te zwaaien. Ze zijn al zo enthousiast dat ik niet meer kan wachten om écht met de kinderen bezig te zijn.
Daarnaast zijn er een aantal dingen die mij enorm opvielen.
- Allereerst waren de kinderen zo braaf en luisterden ze zó goed naar hun leerkrachten, ook al werd ons gezegd dat dat niet het geval was.
- Daarnaast vind ik het heel geruststellend dat de kinderen geen lijfstraffen meer krijgen. Sinds 3 jaar krijgen de leerkrachten minder loon als ze een kind pijn doen. (Een te lage straf wat mij betreft, maar een super goed begin!)
- Dan was er ook een klasje voor kinderen met een beperking. Zij hadden zelfs hun eigen speeltuintje! Over een speeltuin gesproken, ook de kinderen van de lagere school kunnen hiervan genieten in de pauzes. Kijk maar eens op de foto's, ze hebben schommels, een wip, klimrekken...!
- Tenslotte krijgen alle leerlingen op school de kans om in de middag een warme maaltijd te eten. Dat zonder ervoor te betalen, daar kan België in mijn ogen heel wat van leren!
Morgen mag ik hier eindelijk beginnen lesgeven! Ik kijk er zo naar uit dat ik maar snel in mijn bed kruip! Slaapzacht allemaal!
Comments